Bitcoin, czyli najbardziej popularna kryptowaluta na świecie, oparta o technologię blockchain, czyli o łańcuch bloków, inspiruje kolejnych twórców walut wirtualnych. Między innymi na bazie bitcoina powstała kryptowaluta neo.
Historia powstania
Neo (NEO) to pierwszy chiński projekt kryptowalutowy, który został oparty na technologii blockchain. Powstał w 2015 roku i wygenerowano wówczas 50 mln tokenów. 16 października 2017 roku na rynek kryptowalutowy trafiło kolejne 50 mln sztuk NEO. Inwestorzy mają możliwość operowania 100 milionami tokenów neo.
Początkowo planowano nazwać nową kryptowalutę Antshares, ale ostatecznie nazwano ją neo – ekonomią inteligentną. Neo, podobnie jak kryptowaluta bitcoin, została zaprojektowana jako protokół zdecentralizowany i rozproszony. Jej celem od początku było wymyślenie i zdefiniowanie na nowo zasad handlu. Neo ma być w przyszłości pomostem łączącym klasyczną ekonomię z ekonomią inteligentną, nowoczesną.
Podstawy działania neo
Celem istnienia kryptowaluty neo jest digitalizowanie zasobów rzeczywistych w cyfrowe. Umożliwia ona rejestrację, depozyty, transfer, handel i rozliczanie się różnych klientów za pośrednictwem sieci blockchain. Warto podkreślić, że kryptowaluta neo korzysta z umów elektronicznych do prowadzenia zapisów transferów zasobów cyfrowych.
W sieci tej cyfrowe tokeny NEO generowane są przez kontrakty elektroniczne, które funkcjonują jako ogólne dane bazowe. Można wykorzystywać je do rejestrowania różnych instrumentów inwestycyjnych – tytułów i aktywów, jak akcje, weksle, waluty, wierzytelności (obligacje), papiery wartościowe, umowy finansowe, punkty kredytowe. Kryptowaluta neo może być stosowana w odniesieniu do kapitału własnego crowdfundingu, do planów własnościowych pracowników, czy handlu akcjami. Znajduje zastosowanie w programach lojalnościowych, w finansowaniu łańcuchem dostaw, funduszach private equity czy przy finansowaniu peer-to-peer.
Specyfikacja kryptowaluty neo
W ramach kryptowaluty neo jej użytkownicy zyskują narzędzie pozwalające na rejestrowanie, sprzedawanie i rozpowszechnianie różnego rodzaju zasobów. Jednocześnie można je digitalizować z wykorzystaniem technologii blockchain. Proces ten ma charakter zdecentralizowany, zaufany, transparentny. Nie ma tu pośredników, dlatego transakcje pozostają przejrzyste i zdolne do śledzenia. Udowodnienie, że cyfrowe zasoby inwestycyjne mają swoje fizyczne, rzeczywiste odpowiedniki, możliwe jest dzięki cyfrowej tożsamości. Polega to na ochronie prawnej aktywów zarejestrowanych przez walidowaną tożsamość cyfrową.
Cechą charakterystyczną kryptowaluty neo jest to, że posiada ona dwie formy zasobów cyfrowych. To aktywa globalne i aktywa kontraktowe. Aktywa globalne nadają się do rejestrowania w przestrzeni systemowej i mogą być identyfikowane przez wszystkie inteligentne kontrakty oraz klientów. W przeciwieństwie do nich aktywa kontraktowe gromadzone są w prywatnym magazynie inteligentnego kontraktu oraz wymagają one, aby kompatybilny klient je rozpoznał. Aktywa te spełniać mogą określone normy, aby móc osiągnąć zgodność z większością klientów w sieci.
Warto powiedzieć też co nieco o tożsamości cyfrowej, wykorzystywanej w przypadku krytpowaluty neo. Odnosi się ona do informacji tożsamości osób, instytucji i innych podmiotów, które istnieją w formie elektronicznej. W neo twórcy wdrożyli zbiór standardów zgodnych z normą X.509 cyfrowych standardów tożsamości. Ma on zgodny model emisji certyfikatu poziomu i obsługuje model wydawania certyfikatów typu od punktu do punktu Web Of Trust.
Ważnym elementem systemu neo jest inteligentny kontrakt, który po raz pierwszy zaproponował kryptograf Nick Szabo już w 1994 roku. Opiera się on na założeniu, że uruchomienie zaprogramowanego warunku spowoduje, że inteligentny kontrakt będzie wykonywał odpowiednie warunki umowy. System inteligentnego kontraktu w neo jest największą cechą bezproblemowej integracji w ekosystemie deweloperskim – kluczem społeczności open source.
Zakłada się, że w obiegu jest już maksymalna ilość monet neo – 100 milionów. Pierwszy blok wydobyto 26 listopada 2015 roku.