Po zakończeniu druku serii testowych euro i opracowaniu specyfikacji technicznej dla drukarni, rozpoczęto wdrażanie przygotowań do druku oryginałów. Pierwszym krokiem było przygotowanie płyt i form z obrazem w wysokiej jakości, które miały posłużyć do produkcji.
Płyty i formy do druku poszczególnych elementów na banknotach, wykonano w oparciu o projekty oraz specyfikację techniczną procesu drukarskiego. Pod uwagę wzięto wzór banknotów, ich wygląd oraz zaawansowane zabezpieczenia chroniące przed fałszowaniem.
Konieczne stało się ujednolicenie specyfikacji przygotowywania form oryginałowych przez poszczególne drukarnie, które miały zająć się drukiem banknotów. Przedsiębiorstwa te posiadały doświadczenie dotyczące wyłącznie druku banknotów narodowych, miały opracowane własne procedury i technologie. Druk euro wymagał zmiany specyfikacji technicznej, przygotowania i wdrożenia nowych form i płyt oraz ujednolicenia prac.
Ogólną specyfikację techniczną banknotów euro wydała Rada Europejskiego Instytutu Walutowego (dokument ten miał 80 stron). Materiały oryginałowe wytworzono w dwóch drukarniach (dotychczas wszystkie drukarnie narodowe przygotowywały je samodzielnie). W oddzielnej drukarni wykonano płyty i formy do druku strony przedniej banknotów, a w innej materiały oryginałowe do strony tylnej. EIW miał około 6 miesięcy na wyeliminowanie ewentualnych problemów technicznych i skoordynowanie prac w drukarniach narodowych, które działały w różnych kulturach i miały swoje własne procedury oraz techniki pracy.
Z projektów poszczególnych nominałów euro (było to 7 sztuk) stworzono wzorcowy zbiór elektronicznych plików. Kolejnym krokiem było przygotowanie folii i form przeznaczonych do drukowania próbnych odbitek. Na podstawie cyfrowych plików, przygotowano formy drukowe. Poszczególne elementy wykonywano w konsultacji z projektantami banknotów, aby połączyć aspekt techniczny i zabezpieczenia z ogólną koncepcją artystyczną.
Materiały oraz dokumenty ze szczegółową specyfikacją techniczną ukończono w sierpniu 1998 roku. Zostały one szczegółowo sprawdzone i zatwierdzone w grudniu 1998 roku.
